Toen ik enkele dagen geleden aan het lijdensverhaal van Jezus begon te denken, kwam deze titel in mijn gedachten. Je kent die uitspraak wel van je GPS in de auto als je de verkeerde kant opgaat. Maar straks hier mee over.

Want toen kwam 22 maart.

En ik wou dat iemand op voorhand in de gaten had wat er zou gebeuren, zodat die heel zachtjes tegen al die mensen in de vertrekhal van Zaventem kon zeggen: “indien mogelijk, keer om alsjeblieft” of hetzelfde tegen de chauffeur van de metro: “vergeet je normale rit en keer om alsjeblieft, niemand zal er boos om zijn”. Want dat doe je toch, weglopen van gevaar, ja toch? Maar helaas …

Of ik wou dat iemand, die doorzag wat er zou gebeuren, met genoeg moed en liefde naar die mannen met hun valiezen kon stappen, om te verzoeken “keer om alsjeblieft, met haat kom je nergens. Zie eens hoe waardevol het leven is dat je om je heen ziet, hoe waardevol het leven is dat je zelf hebt gekregen, gratis, voor niets. Keer om alsjeblieft”. Maar helaas, niemand had het in de gaten.

Wie wil er nu dood?

Ik wil toch, hoe breekbaar deze dingen ook zijn, in de Bijbel duiken en terug gaan naar de tijd van Jezus. Op een bepaald moment begon Jezus uit te leggen dat zijn finale missie was om te sterven, echter niet zomaar op een natuurlijke manier, maar met een duidelijk doel. En rondom hem waren er mensen die tegen hem zeiden: “dat zal niet gebeuren. Over mijn lijk”. Het was dus eigenlijk iets in de trant van : “indien mogelijk Jezus, keer om alsjeblieft. Ga niet naar Jeruzalem. Dat is te gevaarlijk en bovendien, je zou toch koning worden hier en nu?”.

Maar wat boven elke menselijke logica uitging, wilde Jezus toch aanvaarden: een rechtvaardige die sterft om onrechtvaardigen te redden. Dus niet een dood die anderen in de dood meeneemt. Eerder de eenzame dood van één, om velen een leven aan te bieden dat verder gaat dan alleen dit aardse.

De worsteling met het oog op de dood

En dus ging Jezus toch naar Jeruzalem, goed wetende wat hem te wachten stond. Hij was zich heel bewust van het feit dan een van zijn volgelingen hem verraden zou, dat al de anderen hem in de steek zouden laten. De worsteling begon.

En de worsteling werd hevig toen hij in gebed aan God, zijn vader, vroeg: “indien mogelijk, mag ik omkeren alsjeblieft? De gedachte aan het lijden en de doodsstrijd maakt me bang!”. Zijn liefde voor God en voor mij was echter groot genoeg om te vervolgen: “maar niet wat ik wil moet gebeuren”. Als je dit tot je laat doordringen, dan besef je de draagwijdte van de woorden van diezelfde Jezus toen hij zei: “niemand heeft grotere liefde, dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden”.

Gebed

Here God, ik ben te klein om te vatten hoe deze wereld in elkaar zit. Ik zie hoe diep haat kan zijn of hoe uitzichtloos lijden kan lijken. Ik kan de antwoorden en oplossingen niet zelf verzinnen. Ik dank u dat u een unieke vorm van liefde hebt gebracht. Uw zoon Jezus toonde niet alleen hoe het is om mensen elke dag lief te hebben. Hij gaf het ultieme bewijs aan het kruis. Dank u dat hij op dat moment niet terug keerde en voor zijn eigen veiligheid koos. Dank u dat ik dit op een dag zien mocht. Leer mij om U lief te hebben boven alles en al mijn naasten als mezelf.